Na 'kutvoorstelling' komt actrice Lotte Dunselman (bekend van de Poolse Bruid) met 'Ik zou liever Angel heten'. Over vrienden in een vakantiehuis, identiteit en liefde

Moet de tafel hier staan of toch daar? En moet de bank misschien wat hoger? Actrice Lotte Dunselman, haar tegenspeler Wouter van Oord, scenograaf Joncquil de Vries en eindregisseur Liliane Brakema zijn druk met de voorbereidingen voor de nieuwe voorstelling van Mevrouw Ogterop Producties. ,,Ik denk dat we het toch terug moeten veranderen’’, besluit Brakema als de boel net is omgegooid. En dus wordt er weer met meubels gesleept.

Schouwburg Ogterop heeft sinds een paar jaar een eigen productiehuis genoemd naar de stichter van het theater, Mevrouw Ogterop. Lotte Dunselman (43), die om de hoek van het theater opgroeide en inmiddels al heel wat jaren in Groningen woont, werd gevraagd als artistiek leider. Dat wilde ze wel, maar niet langer dan drie jaar. Het plan was om drie voorstellingen te maken, elk jaar eentje. De eerste Ik stond in een kutvoorstelling maar mijn haar zat wel heel goed ging over de positie van de actrice. Ik zou liever Angel heten gaat over de rol die we in het leven innemen, toebedeeld krijgen of spelen.

Lag nog op de plank

,,Ik heb een eerste versie van de voorstelling op de toneelschool gemaakt’’, zegt Dunselman. ,,Ik was met een vriend in een vakantiehuisje en we bladerden door het gastenboek. Daarin stonden allemaal berichtjes waaruit je meteen kon afleiden wat voor soort mensen het waren. ‘Wij vonden dit’, ‘Wij houden van wandelen’, ‘Wij hebben genoten’. Dat vonden we fascinerend.’’

De insteek voor het stuk is in de twintig jaar dat het op de plank lag wel een beetje veranderd. Het gaat nu nog meer over identiteit, wie je bent en hoe je wordt gevormd. ,,Ik vind dat soms best een beklemmend gevoel. Ik ben 43, moeder, woon in Groningen en ben actrice. Is dit dan wie ik ben? Wat voor leven zou ik leiden als ik met een bergbeklimmer was getrouwd of politicologie was gaan studeren? En hoeveel kansen heb ik gemist?’’

In de voorstelling overnachten een paar vrienden, onder wie een stel, samen in een vakantiehuis. Ze praten, drinken en door de zeer verschillende persoonlijkheden ontstaat er af en toe wat wrijving. Uiteindelijk wordt duidelijk dat iedereen maar een rol speelt.

,,Eigenlijk gaat het over een heel breed universeel onderwerp’’, zegt Dunselman. Zij en Van Oord spelen samen alle rollen. ,,Ik had heel erg zin om iets menselijks te maken, iets waar iedereen mee worstelt en wat tegelijkertijd persoonlijk is. Ja, de wereld gaat naar de tyfus, maar ik wilde eventjes niets met grote problematiek zoals het milieu. Daar staan de theaters al bol van en ik weet niet meer wat ik er nog over kan zeggen, behalve dat het heel erg is. Ik zocht iets anders. Iets meer dichtbij. Het werd de menselijke zoektocht naar liefde.’’

Een voorstelling als een lasagne

Jibbe Willems heeft de tekst geschreven. Dunselman werkte al vijf keer eerder met hem samen, onder meer voor De Poolse Bruid . ,,Ik vind zijn werk heel mooi van taal. Hij schrijft het stuk als een soort lasagne. Er zitten allemaal laagjes in, van komisch tot dramatisch, die lekker zijn van zichzelf en samen ook goed smaken.’’

Dunselman weet al wat de derde voorstelling van Mevrouw Ogterop wordt. ,,Die maak ik samen met Peter Middendorp over zijn roman Jij bent van mij.’’ Dat gaat over Marianne Vaatstra, die in 1999 op 16-jarige leeftijd bij Veenklooster door de Friese veeboer Jasper S. verkracht en vermoord werd.

In de voorstelling van Dunselman, met als werktitel Jij bent van mij – de kant van Ada onderzoekt ze hoe het voor de vrouw van de boer moet zijn geweest om dertien jaar te hebben samengeleefd met een moordenaar. Wist ze het of niet? ,,Het gaat over de rol die zij ineens toebedeeld kreeg als vrouw van een moordenaar.’’

Technisch gezien zou Dunselman daarna afscheid nemen van Mevrouw Ogterop, maar dat doet ze toch niet. Ze breidt het productieteam uit. ,,Isil Vos heeft zich bij de artistieke leiding aangesloten’’, zegt ze. ,,We gaan nog vier jaar verder. Zij richt zich meer op programma’s voor de regio en ik op de landelijke kant.’’

Het doel is dat Mevrouw Ogterop Producties over een aantal jaar zelfstandig door kan. Zonder Vos en Dunselman en met nieuwe makers die producties maken vanuit Meppel. „Dat Drenthe nu een schouwburg heeft met een huisgezelschap is fantastisch. Dat was er nog niet. Maar we staan nog maar aan het begin.”