'Bij de volwassen cardiologie werken we nauw samen met de kindercardiologie' | Dagboek Felicia de Jonge

Vrijdag 7 januari

Mijn werkdag begint vandaag pas om 22.00 uur. Het is mijn derde en laatste nachtdienst van mijn huidige dienstblok. Om 22.00 uur draagt een collega van de avonddienst aan mij de patiënten op de hartbewaking en eventuele bijzonderheden over. De dienst begint rustig, wat maakt dat ik mij nadien nog verder kan inlezen in de patiënten die mogelijk extra aandacht verdienen vannacht. In de nacht ben ik het eerste aanspreekpunt voor alle opgenomen cardiologische patiënten (totaal nu nog 44 bedden in verband met reductie vanwege de pandemie), vang ik patiënten op met hartproblemen op de spoedeisende hulp en beantwoord ik (spoed)vragen van collega’s van andere afdelingen of zelfs andere ziekenhuizen. De nacht ontpopte zich in een drukkere nacht met onder andere 2 acute hartinfarcten, hiervoor komt een interventie-cardioloog in huis om het bloedvat open te maken. Nadien vang ik de patiënt op op de hartbewaking waar we de patiënt zullen observeren en waar we medicatie zullen starten.

Zaterdag 8 januari

Om 09.00 uur kan ik mijn dienst eindelijk aflossen aan de dagdienst en zit mijn dienstblok er weer op. Om niet te veel in het nachtritme te blijven zet ik mijn wekker om 13.15 uur, voel me daarna zoals altijd geradbraakt. Ik ga vandaag mijn ouders opzoeken in Nijeveen. Om wakker te blijven hebben we onder andere wat kleine activiteiten gepland zoals boodschappen doen en een nieuwe bril uitzoeken. ’s Avonds is het een uitdaging om wakker te blijven, dit is onder andere gelukt door ‘Wie is de Mol?’ Kijken.

Zondag 9 januari

Naast mijn drukke fulltime baan in het ziekenhuis vind ik het heel belangrijk leuke dingen te blijven doen en contact te houden met dichtbije en verre vrienden. Vandaag reis ik daarom af naar Nijkerk om één van mijn langste vriendinnen op te zoeken. We kletsen heel wat bij en staan de hele middag in de keuken om te bakken voor morgen. ’s Avonds moet ik alweer terug naar Groningen want morgen sta ik weer ingepland voor een dagdienst.

Maandag 10 januari

Vandaag is een dag vol nieuwe ervaringen! Allereerst mag ik er weer een jaar bij optellen. En ondanks dat er niet veel ruimte is om dit te vieren lopen er op het werk voldoende mensen rond die mij vandaag in het zonnetje willen zetten. De zelfgemaakte creaties van gisteren in de keuken vallen in goede aarde. Daarnaast is vandaag mijn eerste echte dag van een nieuwe stage; volwassenen met aangeboren hartafwijkingen (congenitale cardiologie). De afgelopen weken een zeer hot topic doordat we te horen hebben gekregen dat alle complexe kinderhart chirurgie over moet gaan naar Rotterdam en Utrecht, iets waar wij in Groningen het niet mee eens zijn en hard(t) voor strijden dit hier te behouden. Bij de volwassen cardiologie werken we nauw samen met de kindercardiologie en zijn we van mening dat de beste zorg onder 1 dak geleverd wordt. Dit horen wij ook terug van veel patiënten en familie op de poli’s, onze echte ervaringsdeskundigen en om wie het gaat natuurlijk!

Deze maandag bestond voornamelijk uit zaken voorbereiden ten aanzien van de nieuwe stage en inlezen in belangrijke (voor mij relatief nieuwe) ziektebeelden. In de namiddag relatief op tijd naar huis, omdat mijn ouders daar op mij zitten te wachten voor een felicitatie en een lekker hapje eten.

Dinsdag 11 januari

De dag begint met een bezoekje aan de echokamer waar blijkt dat ik een slokdarmecho mag maken. Ik ben in de leer voor het maken van hartecho’s, waar onder andere ook slokdarmecho’s onder vallen. Dit betekent dat we middels een slang via de mond en daarna slokdarm naar binnengaan om naar het hart te kijken. Omdat het hart en de slokdarm tegen elkaar aanliggen zonder tussenkomst van botten, spieren en/of gewrichten, is het beeld vaak veel mooier en helderder. De patiënt wordt gescreend of er een mogelijkheid is voor een steunhart of een transplantatie, het is dan belangrijk om extra goed te kijken naar lekkende kleppen of gaatjes in het hart. Voor de patiënt kan het wel een vervelend onderzoek zijn gezien de slang tijdelijk in de slokdarm zit, dus soms doen we het ook wel met vooraf een roesje.

Hierna ben ik mijn poli gaan voorbereiden voor morgen en overmorgen, ik probeer alvast zoveel mogelijk in te lezen en te bedenken zodat het tijdens het spreekuur vlotter gaat.

Woensdag 12 januari

Op woensdagochtend heb ik mijn eigen poli spreekuur. Dit spreekuur is in het kader van algemene cardiologie, dus ik zie patiënten vanuit verscheidene categorieën. Vanwege de pandemie proberen we nog zoveel mogelijk telefonisch af te handelen, maar gelukkig zie ik zo nu en dan ook nog wel eens iemand. De poli’s zijn zeer afwisselend qua ziektebeelden, van hartfalen tot pijn op de borst en van hartklepoperaties tot pacemakers.

Elke woensdagmiddag staat een groot multidisciplinair overleg gepland ten aanzien van aangeboren hartafwijkingen. Tijdens dit overleg worden patiënten besproken (van 0 tot 100 jaar) die een aangeboren hartafwijking hebben, eventueel al geopereerd, waarbij mogelijk een nieuwe ingreep noodzakelijk is. Er zijn kindercardiologen, kinderhartchirurgen, volwassen cardiologen gespecialiseerd in volwassenen met aangeboren hartafwijkingen, radiologen en artsen in opleiding bij. Hierdoor is er een hele brede blik per casus en probeer je met z’n allen het juiste traject te bepalen. Er wordt hier in het UMCG veel waarde gehecht aan deze bespreking, mede omdat de lijntjes kort zijn en behouden worden, wat de samenwerking alleen maar ten goede komt. Wat mij betreft des te meer een reden om zo har(d)t mogelijk te strijden voor het behoud van complexe kinderhartchirurgie in het UMCG!