Een mensenleven voor het kleuterleven | Meppelerdiep

Kunstredders

Vorige week konden we meedelen dat oud-leerkracht Wim Sagel zich in nauwe samenwerking met ambtenaar Willem Flinkert heeft onderscheiden als kunstredder. De Zuiderschool aan de Rembrandtlaan werd afgebroken. In de school was een kunstwerk van Stien Eelsingh aanwezig. Daar leidde het een betrekkelijk anoniem bestaan. Het was grotendeels door gordijnen aan het zicht onttrokken, aldus Wim Sagel die vele jaren lesgaf in de Zuiderschool.

Verplaatsing naar de nieuwe school obs Sprinkels aan de Zuiderlaan zou teveel geld kosten. Daarom begonnen Sagel en Flinkert zelf aan het demonteren van het kunstwerk met hier en daar een reparatie van Wessel de Ruijter. Zij zorgden voor de verhuizing naar de nieuwe school. Daar heeft het nu voorbij de entree een goed zichtbare plek gekregen.

Even verderop in de gang van obs Sprinkels, beter gezegd in de gang van Multifunctioneel Centrum Het Palet naar sporthal Koedijkslanden, staat nog een fraai wandmozaïek en wel van Herman Nieweg. Hierover volgende week meer.

Anna Dekking-van Haeften

Niet ieder kunstwerk of wandmozaïek heeft sloop, nieuwbouw en verhuizingen doorstaan. Ooit stond langs de Reest kleuterschool ‘t Waterhoentje. Deze school maakte in 1973 plaats voor een modern appartementencomplex.

Thijs Rinsema weet veel te vertellen over dit kunstwerk dat is gemaakt door Anna Dekking-van Haeften. Zij was beeldhouwer en woonde in de stad Groningen. Anna werd in 1951 lid van kunstenaarsvereniging De Ploeg. Waarschijnlijk kende ze hierdoor Stien Eelsingh door wie ze in 1956 werd uitgenodigd voor een expositie. Dat bleek een succes, zodat een jaar later in een van de etalages van de Meppeler Courant aan de Hoofdstraat een viertal kleine door Anna gemaakte werken werd tentoongesteld. Zo bleef haar naam in Meppel hangen.

Het was volgens Thijs Rinsema niet vreemd, dat haar naam opdook bij de bouw van kleuterschool ’t Waterhoentje. „Zoals in die tijd gebruikelijk was er een bedrag gereserveerd voor een kunstwerk bij het nieuw gebouwde pand . Hier waren maar liefst drie kunstenaars bij betrokken. Onder leiding van Stien Eelsingh maakten de kinderen in het speellokaal een wandmozaïek dat de naam De Haan kreeg. Jo Alting maakte hiervan voor de voorzitter van het schoolbestuur, mevrouw M. Schutte-Winters, een gekleurde reproductie. Maar het was vooral Anna Dekking-van Haeften die heel nadrukkelijk aan het werk werd gezet.”

Openingsplechtigheid

Voordat de openingsplechtigheid was begonnen, had de vijfjarige Margriet Hiddingh op het schoolplein twee gebeeldhouwde waterhoentjes aangeboden aan mevrouw Schutte-Winters. Deze beeldjes werden haar aangeboden, omdat ze de drijvende kracht achter de bouw van deze kleuterschool was geweest. Deze kunstwerkjes waren gemaakt door Anna Dekking-van Haeften.

Tegen de oostkant van de school zou ook een beeld van haar hand worden geplaatst. Dit beeld stelde een kleuter voor die een uitnodigend gebaar maakt. Het beeld zou als onderschrift krijgen: ‘Mevrouw M. Schutte-Winters, een mensenleven voor het kleuterleven’.

Dit beeld was ten tijde van de openingsplechtigheid nog niet klaar. Er kon alleen een kleine reproductie worden onthuld. Anna Dekking moest na de officiële opening snel aan het werk om het echte beeld af te maken.

Het prille begin

Medio december 1957 was het gereed. Anna Dekking-van Haeften noemde het beeld Het prille begin, een spelend kind, gemaakt in expressionistische stijl. Het stond voor de onbezorgde, prille start van het mensenleven en kleuterscholen maakten deel uit van dat proces. Onder dit beeld stond de genoemde tekst op de sokkel. Een ode aan mevrouw Schutte die zich vol overgave had ingezet voor het ‘kleuterleven’.

Het laatste woord na de onthulling was voor mevrouw Schutte, die zei geroerd te zijn door de haar gebrachte hulde. In zaal Ogterop was aansluitend aan de onthulling nog een gezellig samenzijn.

Wat gebeurde er na de afbraak van ’t Waterhoentje? Niet altijd staan kunstredders op het juiste moment op. Thijs Rinsema: „Nu, ruim zestig jaar later, is ‘t Waterhoentje afgebroken en het beeld verdwenen. Zo gaat het in het leven.”