Historisch vaartuig Vertrouwen in de gracht van Meppel: van buiten glimmende lak, van binnen superstrak

Een witte lichte woonkamer, een moderne keuken en een doucheruimte met spiegelgladde epoxy wanden. In de Vertrouwen, een schip in de Heerengracht van Meppel zijn heden en verleden perfect samengesmolten.

Dat is het resultaat van het vele werk van de eigenaren en bewoners Esther en Stefco Klaver. Het echtpaar gooide zo’n 5 jaar geleden het roer radicaal om. Stefco deed onderzoek naar ontwikkelingen in de maatschappij en kwam tot de conclusie dat er een grote transitie nodig is om de planeet leefbaar te houden. „Daarover kun je dan een handelingsperspectief schrijven, maar je moet ook conclusies voor jezelf trekken. Bij ons moest het roer ook om. We wilden ‘minderen’ en besloten om kleiner te gaan wonen”, zegt Stefco (52).

Het duo woonde 20 jaar in de Zwolse nieuwbouwwijk Stadshagen en ging op zoek naar een tiny house . „Maar die zijn wel heel erg tiny”, lacht Esther (53). „We hadden bovendien een zeilboot en we wilden dat weidse uitzicht.” Tijdens een zoektocht naar een schip werd hen door een werf afgeraden om een houten boot te kopen. Daardoor viel de keuze op een stalen schip en het liefst eentje die nog kan varen.

Huis verkopen om schip te kopen

Tijdens een bezoek aan een werf in Harlingen werd er een schip aangeboden door een toevallige passant uit Terneuzen. De zoektocht naar een boot ging dus letterlijk van het noordelijke puntje naar het zuidelijke puntje van het land en voerde naar een luxe motor(boot) uit 1927.

Het schip van 83 ton is 25 meter lang en ruim 4 meter breed. Het werd gebouwd op de werf van de Gebroeders Van der Laan in Woubrugge en kreeg de naam Paulina. De eerste eigenaar was Adriaan Buijs uit Schiedam. In 1934 kwam het vaartuig in handen van de familie Geneuglijk uit Krimpen aan den IJssel. Zij gaven het de naam Concordia. In 1964 hernoemde W. Otto het schip in Nivoma en in 1966 kreeg het schip van W.J. Zagwijn de huidige naam: Vertrouwen.

Stefco en Esther verkochten hun huis in Zwolle om het schip te kopen. Maar erop wonen was nog onmogelijk. Daarom werd een huurhuis in Kampen betrokken. Vanuit daar werd elk vrij uur naar Harlingen afgereisd om op de SRF-werf aan hun nieuwe woonschip te werken. De hele klus duurde van september 2019 tot november 2020. „Je kunt niet alles zelf doen”, vertelt Esther. „Dus soms was het handiger om zelf te blijven werken om geld te verdienen. Daar konden de vaklieden op de werf dan van betaald worden.”

Negen verschillende kleuren verf

Er werd door de nieuwe eigenaren over elk detail nagedacht. Zo kwamen ze er bij het schuren van het schip achter dat er tijdens de bouw maar liefst 9 verschillende kleuren verf waren gebruikt. Deze kleuren zijn nu opnieuw aangebracht. Maar ook over de betimmering, de ramen en de indeling van het ruim in een slaapkamer, een woongedeelte en de sanitaire ruimtes werd tot in de perfectie nagedacht.

Toch verliep niet alles zonder tegenslag. Aan alles was gedacht en alles was gecontroleerd. Het enige wat ontbrak was een meeting van de staaldikte van de bodem van het schip. En daar ging het mis. „Ik was in de roef aan het schoonmaken. Goed schrobben en boenen, totdat ik dwars door de bodem ging. Het water spoot het schip in”, vertelt Stefco. „Ik schrok enorm. Een gat in een schip, da’s geen goed idee. Het gat werd met vette lappen volgepropt. Twee dompelpompen zorgden er voor dat het water uit het schip werd weggepompt.” Inmiddels zijn op de werf extra staalplaten aangebracht.

Altijd mooi gebleven

Het vrachtschip is ondanks de slijtage en de ouderdom altijd mooi gebleven. Het vervoerde zand en graan. In tegenstelling tot een lading stenen veroorzaken deze producten geen deuken in de romp. Ook het oude woongedeelte (roef) is nog in goede staat maar niet meer origineel. Hier woonde een gezin met vijf kinderen op een paar vierkante meter. Daarnaast sliepen opa en oma nog in de boeg van het schip. Via een piepklein luikje, het ‘dirksluik’ kwam men in het vooronder waar de bedstede was.

Inmiddels heeft een van de kinderen van schipper Geneuglijk contact gezocht met Esther en Stefco. Zij wil het schip nog een keer bezoeken. Ze ervaart dan de enorme overgang van het wonen in de piepkleine roef naar het leven in de moderne woning die het nu is geworden. Dat kan niet anders dan een bijzondere ervaring zijn.