Als een bewoner met raad en daad moest worden bijgestaan, was daar altijd Jan Winters. Hij werd vanwege zijn dienstbaarheid liefdevol ‘de directeur van Het Kerspel’ genoemd. Hij moest erom lachen. De vriendelijke en markante Jan Winters stond zich nooit voor op zijn hulpvaardigheid. Hij was er gewoon voor zijn medemens, een instelling die mede was ingegeven door zijn geloofsovertuiging, het kompas van zijn leven.