Zaterdag 18 juni

Wakker gemaakt door een zonnestraal en kwetterende vogels. Eerste gedachte: over een week is het zover, dan staan we met onze hele Okidoki-familie in Ogterop om ons 25-jarig jubileum te vieren. De acts zijn klaar, de muzieklijst gemaakt, de kostuums zitten in de zakken (de plaatselijke supermarkt heeft nog nooit zoveel plastic zakken verkocht), materiaal uitgezocht... We zijn er bijna klaar voor! Kopje koffie, krentenbol en op weg naar circus waar de luchtgroep al bezig is om voor de laatste keer hun act te oefenen. Ze hebben er zin in, we hebben er allemaal zin in! Nog even naar de stad. Score: een hoge hoed en 24 pakjes afschminkdoekjes.

Zondag 19 juni

Lekker uitgeslapen. Vanmiddag zie ik voor het eerst het orkest dat mee gaat doen. Zeven muzikanten van het Drents Jeugdorkest, fantastisch, livemuziek in onze show. Als ik aan kom fietsen hoor ik ze al spelen. Binnen galmt het geluid door de zaal, daar word ik blij van. Al de vrolijke voorpret krijgt vandaag ook een grauw randje. Ik hoor dat een aantal crewleden deze week afscheid moeten nemen van een geliefde. Denk ook aan de andere mensen die ooit bij onze circusfamilie hoorden en er nu niet meer zijn. Vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar, ook bij onze Okidoki-familie. Een knuffel, een traan en een toi toi. Alles komt goed, dat zei mijn tante altijd als het leven tegen zat.

Maandag 20 juni

Nog vijf nachtjes slapen dan ga we ervoor! Vandaag de laatste overdracht aan de ouders die helpen. Crewshirts uitgedeeld. De laatste repetities met de maandaggroepen. Iedereen blij gespannen. Pakketjes met papieren over de podiumindeling gemaakt voor de crew. Onze fantastische Okidoki-kanjers, vaak al vanaf jongs af aan bij circus. Volwassen mensen nu, maar nog altijd zie ik de enthousiaste kindjes die ze vroeger waren in hen stralen. Laatste keer langs Jeanne, onze kostuumnaaister al zeker 22 jaar. Deze keer niet met broeken en jasjes die korter, langer, smaller breder gemaakt moeten worden. Of nog een weeshuiskostuum graag, want we hebben weer een nieuwe artiest erbij. Deze keer met een grote bos bloemen. Nog een telefoontje met de artiest Willem Spans, die gaat optreden op het reüniefeestje. Klaar voor vandaag, met een lekker wijntje samen met mijn lief en de hond op de bank.

Dinsdag 21 juni

Nog vier nachtjes slapen, het komt nu écht dichtbij! Ochtendstress: Zijn onze doeken wel lang genoeg voor in Ogterop? Hoe ging dat knopen van doeken ook alweer? Onze Okidoki-kampioen luchtdoek knopen zit in Alaska, is aan het optreden op een cruiseschip. Collega’s uit Groningen helpen ons op afstand de juiste knoop te maken. De lengte, dat zien we morgen. De fotograaf van de krant komt langs. Gelukkig zijn er nog veel mensen bij Okidoki. Lekker samen op de foto, dat is beter. Een begin gemaakt met het inpakken van de Goodie Bags. Al onze artiesten krijgen een Okidoki-tasje als herinnering aan het optreden in Ogterop met een flyer, lekkers, programmaboekje en een pen. Alleen de programmaboekjes en de pennen zijn nog niet gearriveerd. Na de laatste repetities met de crew spullen bij elkaar gezocht voor de tentoonstelling in Ogterop. Pakt een grote mooie dame een piepklein jurkje en ziet dat het toevallig haar oude jurkje is. Zo mooi. Samen herinneringen ophalen over oude voorstellingen. Het worden er steeds meer hoe langer we er kletsen. Oude foto’s worden tevoorschijn gehaald en nog meer verhalen komen bovendrijven. Wat hebben we al veel met elkaar meegemaakt!

Woensdag 22 juni

Nog drie nachtjes slapen. De ochtend begint met dat ik van de trap val. Handen vol en ik gleed uit. Gelukkig alleen een schaafwond. Aangezien ik dat soort ongelukjes wel vaker heb, is er bij Okidoki een spreekwoord: ‘Een dag niet gestruikeld, een dag niet geleefd’ Dus dat komt helemaal goed vandaag! Wel een beetje gestrest over hoe het af gaat lopen met de doeken. Voor de zekerheid toch nog een doekendame gebeld of ze vanmiddag mee kan gaan naar Ogterop. Mijn collega die er alles over weet, zit óf in de file tussen de tractoren óf in het sprookjesbos van de Efteling met haar klas. Met de kaartverkoop gaat het goed. Voor de zaterdagavond staan we op 239 en voor de zondagmiddag op 272. Als die allemaal applaudisseren dan klinkt dat vast heerlijk in de oren van onze artiesten. Hoera, de programmaboekjes zijn binnen. Bedenk ineens dat ik wel nog een paar keer mijn toespraak moet oefenen.

Terug van Ogterop. Gelukkig, de doeken zijn lang genoeg! De rest wat moet hangen, hangt ook. Lieve Ogterop-crew die ons met raad en daad terzijde staat. Vrijdag het materiaal en zaterdag onze artiesten. Hooggeëerd publiek, we zijn er klaar voor!

Donderdag 23 juni

Nog twee onrustige nachtjes slapen...