Het is stil in het godshuis. Het licht dat door de gekleurde ramen naar binnen piekt, danst op de grond. Een kaarsje flakkert. Op de voorste bank zit dominee Yorick Breemes om zijn nek hangt een ketting met een kruis die hij kreeg van zijn ouders toen hij theologie ging studeren. „Ik ga nooit zonder dit kruis om mijn nek de deur uit.” De ogen zijn gesloten, de handen gevouwen. Hij bidt voor de zieken in zijn gemeente, voor politiek Den Haag, voor de gemeente, de overheid, het land en de wereld. „Bidden is praten met God. Ik weet zeker dat Hij luistert. Helpt het? Soms wel, daar geloof ik heilig in. In elk geval is het waardevol om mensen met hun noden op te dragen aan God.”