Persoonlijk eerbetoon tijdens Nationale Herdenking op 4 mei. Veteraan Barry van Hessem uit Dalfsen na twee jaar eindelijk in erecouloir op de Dam

Koning Willem-Alexander en Koningin Maxima lopen tijdens de herdenking door de haag, van het Paleis tot het Nationaal Monument, om een krans te leggen. Samen met nog 59 andere veteranen en 60 actief dienende militairen, brengt Van Hessem een persoonlijk eerbetoon. Van Hessem voelt zich sinds korte tijd pas echt een veteraan en staat er uit respect voor de mensen die er zelf niet kunnen staan.

„Een van de redenen dat ik op de Dam sta is voor de ellende waarin anderen leven. Dat zie je nu ook in de huidige oorlog. Mensen hebben niks en het is moeilijk om je daar een voorstelling van te maken. Geen elektriciteit, geen eten en geen drinken.”

In de vierenhalf jaar dat Van Hessem actief was binnen Defensie werd hij één keer uitgezonden met de IFOR1 naar Bosnië, de eerste lichting na de val van Srebrenica. Tijdens die uitzending heeft Van Hessem ervaren hoe het is om dichtbij een oorlogsgebied te leven waar vrijheid niet vanzelfsprekend is: „Mijn uitzending is al lang geleden, maar met mijn hoofd zit ik er nog regelmatig. Je leeft daar dagen onder druk of stress, je staat altijd aan. En dat heb ik nog steeds. De laatste jaren kon ik het wat meer een plek geven en ik heb zowel privé als op mijn werk meer rust gekregen. Je moet het leren uitzetten en dat lukt me steeds beter. Ik ben meer in balans.’’

Nooit eerder publieke herdenking

Wanneer Van Hessem op 4 mei in het erecouloir staat, is hij met zijn gedachten bij de mensen die er zelf niet meer kunnen staan: „Ik sta er uit respect voor de mensen die er zelf niet kunnen staan. Eerder zocht ik geen publieke herdenking op. Ik was op dit soort momenten gewoon thuis, want ik voelde me niet echt een veteraan. Dat gevoel is nu veranderd. Ik weet dat de oudere veteranen het belangrijk vinden dat wij er blijven staan. Dat het blijft voortbestaan. Dat gaan we dan ook doen met z’n allen.”

Nadat Van Hessem een aantal jaren de lokale herdenkingen heeft bijgewoond is het nu voor het eerst dat hij aan het erecouloir deelneemt. En hij heeft er ook nog eens lang op moeten wachten: „Ik vind het een eer dat ik deel mag nemen en ik ben dolblij dat mijn gezin er ook bij kan zijn. Spannend vind ik het wel, maar de fijne groep mensen geeft vertrouwen. Allemaal onbekenden, maar we hadden direct een klik.”