Hij wil er graag over vertellen tijdens een flinke wandeling door het Holtingerveld. Daarbij sluit ook Jannes Westerhof aan. Hij is evenals Prikken geboren Havelter en woont tegenover de Toegangspoort van het Holtingerveld. Ook hij ziet dat het gebied én de gebruiksmogelijkheden sterk zijn veranderd.

Het verhaal laat zich in tweeën delen. Ten eerste verdroogt het natuurterrein in gebieden die altijd kletsnat waren. Ten tweede ergert het de Havelters dat plaatselijke sportactiviteiten en evenementen in het Holtingerveld de nek zijn omgedraaid, in ruil voor gesubsidieerde culturele activiteiten.

De wandeling begint met een klein zijstapje naar de nieuwe waterberging achter het zwembad. Op meerdere plekken in het dorp zijn gaten gegraven en zorgen stuwen in sloten ervoor dat overtollig water in deze gaten terechtkomt, in plaats van overlast te bezorgen in lager gelegen gedeelten van het dorp. Een schitterend voorbeeld van hoe het wél kan, vindt Prikken.

Gat van Berend Boer

Dat aanpassingen met sloten ook fout kunnen gaan, wordt duidelijk als Roelof Prikken en Jannes Westerhof vanaf het parkeerterrein van de golfbaan het bos in stappen waarin het ‘Gat van Berend Boer’ ligt. Vroeger terrein van Defensie, tegenwoordig in handen van Uffelter Michiel Rutten. Om de golfers droge voeten te bezorgen zijn rondom het terrein diepe sloten gegraven. Vanuit de diepe sloot langs het bosgebied, loopt het water door een duiker onder de golfbaan door, naar de andere sloten om uiteindelijk in de Drentse Hoofdvaart te belanden.

„Kijk, hier zie je nog waar een sloot liep”, wijst Roelof Prikken onderweg naar het watergat. Hij doet dat niet één keer, maar meerdere malen. Er loopt een heel netwerk van drooggevallen greppels door het bos, maar van water is weinig meer te merken. Ook het Gat van Berend Boer, waar de Havelters vroeger naartoe trokken om te schaatsen, is aanmerkelijk kleiner dan in eerder. „Om de twee tot drie jaar moet het uitgediept worden om het water erin te behouden”, zegt Prikken.

Golfbaan

Hij weet nog als de dag van gisteren dat hij op een avond rondliep op de golfbaan in aanleg en Hendrikus Moes tegenkwam. Moes woonde achter de golfbaan en vertelde dat het helemaal fout zou gaan en alles zou droogvallen. „We hebben toen met wat inwoners de oude slootjes weer uitgediept, met succes, het water liep weer richting het Gat van Berend Boer”, vertelt Prikken.

Het bleek van korte duur. In de afgelopen jaren heeft de Havelter veel gesprekken gevoerd in de zoektocht naar een oplossing. Bijvoorbeeld een stuwtje in de diepe sloot naast de golfbaan, precies zoals nu op meerdere plekken in het dorp wordt gedaan. De toenmalige eigenaar, Defensie, stak daar echter een stokje voor omdat er oppervlaktevreemdwater het gebied in zou stromen.

Ook de nieuwe eigenaar ziet dat de verdroging toeslaat en het overleg is weer opgestart. „In februari komen alle belanghebbenden weer bijeen voor overleg. Aan de kwaliteit van het oppervlaktewater kan het niet meer liggen, er worden bijna geen meststoffen meer gebruikt in de omgeving. Men zou er nu toch eindelijk uit moeten komen”, meent Prikken.

Diepe plas water

Via het Gat van Berend Boer is het een klein stukje richting het kruispunt van wandelroutes en de mountainbikeroute. Dit kruispunt is alleen nog aan de paal met bordjes te herkennen, een diepe plas water belemmert de doorgang. Prikken laat de gedempte sloten zien en ook de bosjes in de omgeving die van nature het water opvingen. „Het slootje moet weer open gegraven worden, zodat het water via de oorspronkelijke weg naar het laagste punt in de omgeving kan stromen.” Komende week maakt Roelof Prikken met boswachter Albert Henckel het zelfde wandelrondje om dit te laten zien.

En dan is er nog Natura 2000, dat heeft het Holtingerveld volgens de geboren Havelters Roelof Prikken en Jannes Westerhof ook niet alleen goeds gebracht. Prikken noemt het een „geldverslindend iets”. „Er wordt gestrooid met subsidies voor allerlei natuurorganisaties die met dit geld hun eigen ding doen in een te kleine omgeving. De waterhuishouding is hier een goed voorbeeld van. Aan de ene kant loopt het bos vol en op de laagste punten vallen de vennen droog.” Natuurlijk, er zijn mooie dingen, zoals het openkappen van de heidevelden en een mooie schaapskooi, maar de zandverstuivingen zijn verdwenen.

Het mag niet meer

Op de terugweg naar de golfbaan wijzen Prikken en Westerhof naar de heuvels waar vroeger de tanks doorheen denderden tijdens oefeningen. De dorpsbewoners waren hier ook veel te vinden. Met een foto van vroeger in de hand laat Prikken zien dat het gebied steeds meer dichtgroeit. Bij thuiskomst laat de Havelter een collage van foto’s zien in zijn werkschuur. Een motorcrosser springt met zijn motor over een zandduin. „Zie je, hier liepen wij net nog overheen”, zegt Prikken. Met spijt in zijn stem, want crossen op Holtingerveld? Helaas, ook dat mag al jaren niet meer.