Us Abe in Staphorst | Toen anno Nu aflevering 6

Het gerucht deed al een tijdje de ronde in Staphorst: voetballegende Abe Lenstra komt hier wonen! En inderdaad, in 1971 bleek dat gerucht op waarheid te berusten, want Us Abe (onze Abe) vestigde zich dat jaar in de Generaal Eisenhowerlaan, op nummer 63 om precies te zijn. In het begin werd er nauwelijks aandacht aan besteed (Staphorsters zijn immers niet zo van de heldenverering…), maar bij mijn vrienden en de ploeggenoten van vv Staphorst was het al gauw het gesprek van de dag.

We konden het bijna niet geloven, maar spannend dat we het vonden. Want ongetwijfeld zou de grote Abe bij onze wedstrijden komen kijken. Zeker omdat zijn nieuwe onderkomen zo ongeveer uitkeek op de voetbalvelden. Alleen al de gedachte dat hij bij een wedstrijd langs de lijn zou kunnen staan bracht ons dan ook in opperste staat van opwinding. Maat het bleek allemaal nogal tegen te vallen. Menig zaterdagmiddag, maar ook op de trainingsavonden, keken we reikhalzend uit naar de komst van het Friese fenomeen, maar helaas hebben we hem nooit op de velden gezien.

Het verhaal ging later dat hij er zegge en schrijve één keertje was geweest, maar dat hij toen al naar een half uur sneaky huiswaarts keerde. Teleurgesteld over het niveau van het vertoonde spel. Ook wel weer begrijpelijk achteraf, want Abe Minderts Lenstra was wel wat beters gewend natuurlijk. Hoewel hij na zijn zo succesvolle loopbaan als speler tweede en derde klasse amateurclubs trainde in o.a. Wijhe, Hellendoorn en later in Assen. En dat was toch ook zo ongeveer het toenmalige niveau van vv Staphorst.

Sowieso liet het voormalige idool zich niet veel zien in Staphorst. Overdag werkte hij bij Heineken in Zwolle en voor de rest deed hij niet al te veel aan sociale contacten. Zelf heb ik hem maar één keer getroffen, heel eventjes maar. Dat was tijdens mijn bijbaan als postbode toen ik hem s ’morgens in alle vroegte trof op de oprit naast zijn huis. Mijn ontzag voor hem was zó enorm dat ik niet méér tegen hem durfde te zeggen dan iets van “goedemorgen meneer Lenstra”. Waarop hij in mijn herinnering ook niet méér antwoordde dan “hoi”.

Nee, veel contact met dorpsgenoten was er niet in de slechts vier jaar dat Abe en zijn vrouw Hil in Staphorst woonden. Ik was dan ook niet verrast dat Abe’s biograaf Johann Mast mij liet weten dat diezelfde Hil de vier jaren Staphorst “de vergissing van hun leven” had genoemd. En dat ze blij waren dat ze daarna weer terug konden keren naar eerst Twente (waar ze voor de Staphorst-periode ook al woonden)) en later naar Abe’s geboorteplaats Heerenveen. De plek waar hij ooit zijn grootste voetbaltriomfen vierde en die de verloren zoon maar wat graag weer in zijn armen sloot. Daar werd ie weer Us Abe, de heldennaam die hem in Staphorst nooit ten deel was gevallen.