Al in april reed Harry voor het eerst naar het zwaar getroffen land. Een ervaring die zoveel indruk maakte dat hij direct meer wilde doen om te helpen. „Toen de ellende begon had ik al vrij snel het gevoel dat ik iets wilde betekenen. De eerste keer reden we richting een distributiecentrum net over de grens. Toen vond ik het al heel mooi werk. Dat maakte zoveel indruk dat ik direct het idee had om het nog een keer te doen”, legt Harry uit.

De tweede keer reed Harry naar Irpin, waar hij verbleef van 16 tot 22 november. „En dat heeft mij niet meer losgelaten. Het ging zo snel met de goederen, dat er mensen geweigerd moesten worden. En wanneer je als hulporganisatie mensen moet wegsturen omdat er geen wortel en aardappel meer te vinden zijn, dan is dat hartverscheurend hoor. Dat is triest, dat het zo moet.”

Niet voor iedereen

Irpin is een voorstad van Kiev die de Oekraïners hebben terugveroverd op de Russische troepen. Het is een van de zwaarst getroffen steden van de oorlog in Oekraïne. Veel burgers werden slachtoffer van het oorlogsgeweld, woningen werden vernietigd of raakten zwaar beschadigd. „We zijn ook bij die bekende brug geweest in Irpin, die is opgeblazen. Je ziet daar zoveel ellende.”

Harry legt uit dat Irpin aandoet als een spookstad, waar de elektriciteit vaak uitvalt en veel is verwoest. Iets waar hij vooraf voor was gewaarschuwd. „Dan is er ook geen straatverlichting meer, of lampjes uit huizen die normaal voor licht zorgen. Dat is een bijzondere gewaarwording. Je hebt geen douche, geen warm water en geen licht. Vroeg in de ochtend de tas inpakken moest met het lampje van de telefoon. Dat is wel even een andere werkelijkheid. Nee, het is niet voor iedereen.”

Dat makelaar Harry zelf de vrachtwagen richting Oekraïne rijdt, roept toch vragen op. Ook in zijn omgeving. „Dan gaat die makelaar uit Nieuwleusen weer die kant op. Ja, apart he”, lacht Harry. „Ik heb een groot rijbewijs, het rijden van vrachtwagens en tractors is een tweede hobby van mij. Maar dat is wel iets wat ik vaak hoor. ‘Makelaar? Maar hoe ga je heen dan, als begeleider?’ Dat blijft grappig.” Die vrachtwagen regelen is nog wel een dingetje, zo legt Harry uit. „Dat proberen we via bedrijven te regelen. Niet om te huren, want dat is duur. Maar er zijn bedrijven die een auto beschikbaar stellen.”

Hoopvol en vastberaden

Naast alle ellende en verdriet die Harry zag, maakte vooral ook de instelling van de Oekraïners veel indruk. De mensen lijken hoopvol en vastberaden, vertelt Harry. „Neem nou die brug die ze hebben opgeblazen tussen Irpin en Kiev. De ene brug is opgeblazen, maar aan de andere kant staan ze alweer te bouwen. We hebben gebouwen gezien die in april waren gebombardeerd, met ingeslagen ramen en stukken uit de muren, maar in november was alles alweer ingemetseld”, vertelt Harry.

„En als er een luchtalarm afgaat, kijken ze elkaar aan en gaan ze gewoon door. Voor ons is het ondenkbaar, maar het is daar wel de harde werkelijkheid. En dat is toch wel bijzonder, want morgen kan er weer een raket komen en dan kun je weer opnieuw beginnen. Het is gebeurd, maar ze gaan gewoon weer door.”

Aardappels en uien

De vorige keer werden kuubkisten vol met wortelen, aardappelen en uien gekocht met de opbrengst van de inzameling. „Dat kunnen we dan daar ter plekke uitdelen. We hadden 22 ton aan goederen bij ons, en we dachten dat we daarmee wel een redelijk vrachtje hadden. Maar het was in een mum van tijd weggegeven. Toen dachten we: ‘we gaan terug naar Nederland, laden de vrachtwagen vol en gaan weer die kant op. Dat kan in praktische zin niet natuurlijk, maar dat gevoel heb je dan wel.”

„Na het lossen vraag je je ook af wat een vrachtwagen vol nou doet voor zoveel slachtoffers. Wij denken in Nederland, wanneer bijvoorbeeld ons huis afbrandt: dat is verzekeringswerk en de overheid regelt het wel. Maar daar doet de overheid helemaal niks. Ze wachten af en zien wel. Ondertussen hebben de mensen niks meer. En als je niks meer hebt dan is alle hulp welkom natuurlijk. Het is een druppel op een gloeiende plaat, maar voor die mensen die die druppel krijgen is het een verademing. En daar doe je het dan toch voor.”

Om de vrachtwagen te vullen moest Harry door heel het land. Iets wat veel tijd kostte. „Daar ben ik een dag mee bezig geweest. Ik moest naar Zeeland, naar Brabant en Leeuwarden. Alles was ingezameld door plaatselijke initiatiefnemers.” Dit zette Harry aan het denken. „Toen dacht ik: ‘verdorie zeg, wat zie ik in onze regio?’ Ja niks dus, helemaal niks. Iemand moet beginnen en iets gaan doen. Daar liep ik wat mee rond en toen ben ik het maar gaan doen. We zien wel waar het schip strandt.”

Concreet en tastbaar

Harry begon presentaties te geven over zijn werk in Oekraïne om aandacht te vragen voor zijn actie en zag dat de bereidheid om te helpen ook hier in de regio erg groot is. „Binnen een week stond de teller al op 12.500 euro. Dat had ik echt niet verwacht, het gaat perfect. Dat komt denk ik ook omdat we kunnen laten zien wat we doen. We gaan een vrachtwagen vullen, daar gaat voedsel in, dat gaat daar naartoe en dat wordt daar uitgedeeld. Mensen zeggen dan ook dat heel concreet en tastbaar is. Dat spreekt aan. Ik kan laten zien wat we hebben gedaan, en ook wat we willen gaan doen.”

Harry vraagt om slaapzakken, dekens, kaarsen, powerbanks, slaapmatjes, skikleding, zaklampen en aggregaten. „Dat soort dingen, eigenlijk alles waar momenteel behoefte aan is. En ook geld, want met dat geld kunnen we eventueel zelf voedsel inkopen. Of benzine, want we moeten er ook heenrijden.”

Goederen kunnen worden ingeleverd bij Spans Makelaardij, Westerveen 3 in Nieuwleusen. Doneren of meer informatie over de actie via deze link: steunactie.nl/actie/help-oekraine-24/-14583 .